“ขอ” ความเห็นใจของคนไทย

อ่านเรื่อง “ขอ” ของคุณ @lewcpe แล้วมันแทงใจ เฮ้ย..โดนเหมือนกันเลย!  จึงเอามาเล่าและขอเป็นส่วนหนึ่งของการพิจารณาเรื่องแบบนี้ให้ถี่ถ้วนและเสนอทางออกแบบใหม่ที่ไม่ใช่ การให้ง่ายๆ ดังที่เป็นมา เรื่องมันมีอยู่ว่า

ผมเดินทางกลับบ้านต่างจังหวัดในช่วงสงกรานต์ ขากลับถึงกรุงเทพฯราวตี 3  รถที่มาส่งจอดหน้าปากซอย ระหว่างที่กำลังเดินเข้ามาในปากซอย ชายคนหนึ่งเดินเข้ามา ขอความช่วยเหลือ เขาอ้างว่า บ้านอยู่แถวรังสิต (ผมอยู่ราชเทวี ไกลกันมาก) เขาแวะมาหาเพื่อนแถวนี้ที่ไม่ได้เจอกันนานแต่เพื่อนเขาย้ายไปจากที่นี้แล้ว เขาจะกลับบ้าน แต่โดนล้วงกระเป๋า ขณะที่พูด เขาเอามือดึงกระเป๋ากางเกงปลิ้นออกมาให้ดูว่าไม่เหลืออะไรเลย ผมยังนิ่ง เขาตอกย้ำอีกครั้งด้วยคำพูด “นะครับ คนไทยด้วยกันช่วยเหลือกันนะครับ ผมไม่มีแม้เงินโทรกลับบ้าน”  สุดท้ายเราก็ควงเงินให้เขาไป เขายังยืนอยู่ตรงนั้น แล้วผมก็เดินจากมา ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรแล้ว ถือว่าได้ช่วยเหลือคนตกทุกข์ ให้เขาได้กลับบ้าน

ถัดจากวันนั้น ผมเจอเขาบ่อย ทั้งในซอย หน้าปากซอย พอสรุปได้ว่า เรื่องมาเยี่ยมเพื่อนโกหกทั้งเพ เหมือนโดนตบหน้าแรงๆ  ทุกครั้งที่เจอผู้ชายคนนั้น เขาเดินผ่านเราธรรมดา แต่ทำไมผมรู้สึกเจ็บจี๊ดๆ

ต่อไป ถ้าเจอสถานการณ์แบบนี้ จะเสนอทางออกใหม่ให้เขาดังเช่นที่คุณ @lewcpe ทำคือ “การสื่อสาร” หรือ ติดต่อให้เจ้าหน้าที่ช่วยเหลือไปเลย

ไม่ได้แล้งน้ำใจ แต่ไม่อยากสนับสนุนคนไม่ดี

ขอบคุณ  คุณ@lewcpe สำหรับการ Ignite